වැඩ වැටෙනකොට වැටෙන්නෙත් පෝලිමට ආයෙ යකා ගැහුවත් හෙලවෙන්න බැරි විදියට. සති 2, 3 කින් විතර පැත්ත පලාතේ එන්න බැරි උනේ ඒ නිසා තමයි. වෙනදට ට්ව් එකෙ යන කතා බලන්නෙ නැති මම මෙ දවස් ටිකේ නම් දිගටම තිබුන කතා බැලුවා. අනෙ හැබෑට මුන් හැම එකාම හදන කතා එකම පාරෙ දුවන බස් වගේ.... ඉන්න නලු නිලියොත් එකම අය, කොහෙන් ගියත් එකම කතාව....
කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙලා ගෙදරට මාට්ටු වෙලා චොර වෙන එවයි, එකෙක් බූට් එකක් තියල වෙන එකෙක් එක්ක සෙට් වෙන ඒවයි, ජොකර කෙනෙක් ගෙ ජොක් ටිකකුයි ඇරෙන්න වෙන කිසිම වෙනස් දෙයක් නැනෙ මේ හැම එකේම.... බලනකොට තනියම හිනා... අනෙ මන්දා ලංකාවෙ නාට්‍ය අධ්‍යක්ශක වරුන්ට කිසිම නිර්මාණශීලී අදහසක් එන්නෙ නැත්තෙ ඇයි කියල එකම රෙද්ද පාට වෙනස් කර කර හැමදාම එකම වැලේ වනනව ඇරෙන්න.
ඔය කතා අස්සෙ ආස හිතෙන සුරංගනා පාට් ඔනෙ තරම් තියනවා... මගෙනම් වැඩියෙන්ම හිත ගිය පාට් එක නම් යන්නෙ රෑ 8 ට යන නාට්‍යක.
වචනයේ පරිසමාප්ත ( වචනෙ හරිද මන්දා ) අර්තයෙන්ම කියනවනම් පට්ට සල්ලි කාර පට්ට ලස්සන කෙල්ලෙක් තමන්ගෙ වාහනේ හැප්පෙන්න ගිය පට්ට දුප්පත් කොල්ලෙක්ට ට්‍රයි කරන සීන් එකක්...
