Pages

Wednesday, October 31, 2012

සමනලයා දළඹුවා සහ අපි

මේ ලඟදි කොච්චියේ යනකොට අහම්බෙන් වගේ  A4 කොලේක print කරලා කොච්චි පෙට්ටියේ  අලවලා තිබුන වාක්‍යක් ඇහැ ගැටුනා.. කවුරු කලත් කරල තියෙන්නේ හොඳ වැඩක්. මොකද සමාජයේ හැම අස්සක් මුල්ලක් නෑරම තැලිල පොඩි වෙන මිනිස්සුන්ට තත්පරෙකට හරි හිතන්න යමක් ඒකේ තිබුනා.


සමනලුන් ට ආසයි නම් දළඹුවන්ට ආදරය කරන්න.....




අපි සමනල්ලුන්ට කොච්චර ආදරේ කලත් ආශා කලත්, කොච්චර වෙලා ගහෙන් ගහට, මලෙන් මලට පියාඹන ලස්සන පාට පාට සමනල්ලු දිහා බලන් හිටියත් ඒ ලස්සන සමනල්ලු හැදෙන්නේ දළඹුවෙක්ගෙන කියල මොහොතකට හරි මතක් වෙන්නෙ කීයෙන් කි දෙනාටද? දළඹුවන ව අප්‍රිය කරන අපිම ඒ දළඹුවගෙන් ම හැදෙන සමනලයව ප්‍රිය කරන්නේ කොහොමද? මොකද ඒ අපි අප්‍රිය කරන දළඹුවා නැති වෙන්න ලස්සන සමනලයෙත් බිහිවෙන්නෙ නැනෙ. සමනලයට ආසා කරන අපිට ඇයි බැරි දළඹුවටත් ආසා කරන්න?

Thursday, October 25, 2012

රතු කහ කොල සහ සුදු ඉරි...

උදේ පාන්දරම කුකුලත් අතින් අරගෙන රාලහමි පොලිස් බයික් එකට නැඟලා රාජකාරී වාර්තා කරන්න ඔනේ හංදියට යනවලු.... ඊට පස්සෙ බයික් එකත් කොහෙ හරි මුල්ලක නවත්තලා විසිල් එකත් කටේ ගහගෙන හන්දිය මැදින් හිටගන්නවලු. මෙච්චර වෙලා හොඳට තදබදයක් නැතුව තිබුන පාරෙ වාහන හසුරවන්න ගන්නවලු.. විනාඩි 2ක් යන්න කලින් කිලොමීටර් 2ක 3ක පොලිමක් හැදිලා ඉවරයි ලු.... වාහන වැඩි ප්‍රමානයක් ගමන් කරන පාර වැඩි වෙලාවක් නවත්තගෙන වාහන අඩු පාරෙ වාහන වලට යන්න ඉඩ හදලා දෙනවලු.... හැම තැනම වෙන්නේ මේ කතාවමලු.....




දැන් නම් මේ මගුල හොඳටම ඇති වෙලා තියෙන්නෙ. ඒත් විඳවනවා ඇරෙන්න වෙන කරන්න දේකුත් නෑනෙ... ඇත්තටම වෙලාවකට මේ යක්කුන්ට මොලේ කියන දෙයක් ඇත්තෙම නැද්ද කියල හිතෙනවා....
ඔනෙ පොඩි එකෙක්ට තෙරෙනවා මේ කරන්නෙ මෝඩ වැඩක් කියල. අච්චර හොඳ ට්‍රැෆික් සිග්නල් එකක් තියෙද්දි මුන් ඒක off කරගෙන මේ කරන විකාරෙ මොකක්ද?



Saturday, October 20, 2012

දැන පරක්කු වැඩී....





මිනිසුන් ගැන තෙරුම් ගන්න පොඩි වැඩී නුඹ
නොතෙරුනු කමට කල සුලු වැරැද්දට
සිදුවිනි ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවන්නට......

මිනිසුන් කුහකය, අවස්තාවාදීය.....
සොඳුරු ලෙස පෙනුනු ලොකය එසේ නොවන වග තෙරුම් යන විට
ප්‍රමාදය නුඹ වැරදි නිවැරදි කර ගන්න

ගොඩ නඟා ගත් හැම දේම කඩාවැටෙන විට
දෑස් ඉදිරි පිට දරාගත නොහැකි ලෙස....
මරණය විසඳුම කරගෙන ඔබ ගියා යලි නො එන්නට...




Sunday, October 7, 2012

තනි ඇහැට ඇඬුනා.....

මෙදා පාරවත් ගොඩ යයි නෙ කියලා ආසාවෙන බලන්න පටන් අරන් ටික වෙලාවක් ගියාම බුදු ආතල්... මූන්ට 100 වත් ගහගන්න බැරි වෙයිනෙ කියලා මාර සතුටකින් මැච් එක බල බල හිටියෙ. ඒත් කොහොම හරි අන්තිම වෙනකොට නෙලන්න පටන් ගත්තෙ නැද්ද මුං... 138..... දැන් ගහපියකො කියල හිතාගෙන අපෙ උන් ගහනකන් බලන් හිටියා... 138 කියන්න එච්චරටම අමාරු ගානකුත් නෙමෙයි නෙ... ඒත් වැඩි වෙලා යන්න කලින්ම් පරණ කෙන්දරේම ආයෙත් පාරක් කැරකෙන්න හදන්නෙ කියල තෙරුනා... මේ පාරත් ෆයිනල් එක පරාදයි...... මොනවා කරන්නද? ක්‍රිකට් නෙ... ජය පැරදුම දෙක කාටත් පොදුයි නෙ... කෙනෙක් දිනන්න තව කෙනෙක් පැරදෙන්නම ඔනේ... ඒකනෙ තරගයක ස්වභාවය...



හිතට නම් ඇත්තටම දුකයි... මොනවා උනත් අපේ ටීම් එක සෙකන්ඩ් වෙලා වෙන ටීම් එකක් කප් එක උස්සනකොට, ඒකත් අපේ රටෙදිම? දුක හිතෙන්නෙ නැති කිසිම කෙනෙක් නැතුව ඇති... මිලියන 21 ක බලාපොරොත්තු පැයක් දෙකක් ඇතුලට බිඳිලා කුඩුවෙලා අලු වෙලා ගියා... අපිට වගේම ඒ රටවල මිනිස්සුන්ටත් එහෙම බලාපොරොත්තු තියනවනෙ... අපි පරාජය ගැන දුක් වෙද්දි එයාලා ජයග්‍රහනය ගැන සතුටු වෙනවා ඇති... පුදුමයි නෙ? මිනිස්සුන්ගෙ තියන ප්‍රශ්න ඔක්කොම පැත්තකට දාලා එකම දෙයක් වෙනුවෙන් කට ඇරන් බලන් ඉන්න එක... මේ මිනිස්සුන්ගෙ ඒ තාවකාලික බලාපොරොත්තු සියල්ලම පැටවෙන්නෙ 11 දෙනෙක්ගෙ කරපිට... ඒ අතින් මෙ 11 දෙනාට කොච්චර දෙයක් කරන්න පුලුවන්ද? ජාති වාද, ආගම් වාද දවසකට හරි නවත්තන්න පුලුවන් බලයක් තියනව කියන්නෙ කොච්චර දෙයක් ද?

කොහොම කොහොම හරි මැච් එක පරාදයි... හැබැයි හොඳම හරිය එන්නෙ හෙට. ඒ කට්ටියගෙ විවේචන, යොජනා, චොදනා එලියට එනකොට...

Wednesday, October 3, 2012

නුඹ සහ අපි.....


මේ ලොකේ කොච්චර උත්සාහවන්ත, ධෛර්යවන්ත මිනිස්සු ඉන්නවද? මේ දේ අපි හැමොම දැනගෙන හිටියත් මතක් වෙන්නෙ හිතට වදින දෙයක් දැක්කට පස්සේ..... ඒ වෙලාවට අපි කොච්චර පවුකාරද කාලකන්නිද කියල අපිට හිතෙන වාර අනන්තයි... ( මටනම් ඇත්තටම එහෙම හිතුනා )



අද අටපට්ටම බල බල ඉන්නකොට කොහෙද මංදා දුශ්කර ඉස්කෝලෙක මේ පාර ශිෂ්වත්ව විභාගයෙන් සමත් උන ඒ ඉස්කෝලෙ එකම ලමයව පෙන්නුවා... ඒ තත්වෙට එන්න ඒ ලමයට තිබුන පහසුකම් මොනවද? ස්වභාවධර්මයෙන්ම මිනිසා කියන සතාට උරුමකරදීලා තියන දේවල් වලින් කීයක් ඒ ලමයට නැද්ද? හිතල බලන්න අත් දෙක නැති, එක පාදයක් නැති ඒ ලමයට මේ තත්වෙට එන්න තිබුන එකම හයිය තමන්ගෙ ආතම ශක්තියයි උත්සාහයයි නෙමෙයි ද? ඒ පොඩි කෙල්ල මුලු රටෙම ඉන්න අයට ආදර්ශයක්...

අතපය 4 හොඳට තියන අපිට ඔය 4න් එකක් නැති උනොත්? නිකමට වගේ හිතල බලන්න එහෙම උනොත් අපේ ජීවිත කොච්චර දුශ්කර වෙයිද? අපි එදිනෙදා කරන වැඩ වලින් කොච්චර ප්‍රමානයක් අපිට කරගන්න බැරි වෙයිද? ඒ උනාට කකුලක් විතරක් තියන මේ පුංචි කෙල්ල අතපය4 හොඳට තියන, ලංකාවෙ ලොකු ලොකු ඉස්කෝල වලට ගිහින් ශිෂ්වත්ව විභාගෙන් අසමත් උන ලමයින්ට වඩා කොච්චර ඉස්සරහින්ද ඉන්නෙ? සමහරු නම් කියයි පොඩි කාලේ ඉඳන් ම හුරු වෙලා නිසා ඒවා කරන්න වැඩි අමාරුවක් නෑ කියල.. ( අපෙ අයගෙ හැටි එහෙමනේ, කොච්චර අගය කරන්න පුලුවන් දෙයක් උනත් කොහොම හරි හෑල්ලු කරන්න නෙ අපෙ අය දඟලන්නෙ... ) කියන්න නම් ගොඩක් ලේසියි හැබැයි ඇත්ත තත්වෙ තෙරුම් ගන්න නම් කරල බලන්න ඔනෙ කියනවනෙ...