මල් ශාලාවක් අතුගෑමි

මෙච්චර කල් මොන මොන ටකරන්, ටින්, බෙලෙක්ක කාලා තිබුනත් මෙහෙම එකක් කන්න උනේ පලවෙනි පාරට ඒකත් අහම්බෙන්.... වැඩේ අවුලක් නෑ වෙන තැනක උනා නම්, ඒත් ක්ලාස් එකක් තියන තැනක බස් හොල්ට් එකෙක් ඉස්සරහ? ඒකත් ක්ලාස් ඇරෙන වෙලාවෙම? ලස්සන ලස්සන සූටි ගැණු ලමයි ගොඩාක් ඉන්න වෙලාවක? ඇයි හත් දෙයියනේ මේවා මටම වෙන්නෙ?

මම හැම කෙනාටම කියන්නේ කවදාවත් කසාද බඳින්නේ නැතුව ඉන්න නම් එපා, එහෙම උනොත් සමහර විට කොහේ හරි ඉන්න මම වගේ අහිංසක හුරතල් කොලු පැටියෙක්ට මේ වගේ ගුජුප්සාජනක අවස්තාවකට මුහුණ දෙන්න තියන ඉඩකඩ වැඩී.

කෙලවීමෙන් සැනසීම

මේ දෙවෙනි කොටස ලියන්න හිටියේ දවස් 2 කට විතර කලින්, ඒත් පොඩි රවුමක් දාන්න උන හින්දා වෙලාවක් හම්බවුනේ අද.... පලවෙනි කොටස කියවපු නැති අය මෙතනින් කියවන්න....

ඇත්තටම අනිත් මිනිස්සු ගැන හිතන්න ගිහින් මිනිස්සු කොච්චර අමාරුවේ වැටෙන වෙලාවල් තියනවද? යහපත් කියන මිනිස්සු අනුන් ගැන හිතද්දි අයහපත් කියන මිනිස්සු අනිත් හොඳයි කියන මිනිස්සුන්ගෙ ඒ යහපත් ගතිගුණ ප්‍රයොජනයට අරගෙන තම්න් ගැන විතරක් හිතනවා. හිතල බලන්න අපි අතරෙ මේ දෙගොල්ලොන්ට අයත් අය කොච්චර ඉන්නවද කියල? ඉස්කොලවල් වල, පංති වල, යාලුවො සෙට් එකේ විතරක් නෙමෙයි ආදරය කරන අය අතර පවා මෙහෙම අය ඕන තරම් ඉන්නවා.

යාලුවො කියල එකතු උන සෙට් එකක් ගැන හිතල බලන්න, කොච්චර බොක්ක උනත් එතන තියන බොකු ඔක්කොම එක සමාන නෑ නෙද? සමහර වෙලාවට සල්ලි එකතු කරල මොකක් හරි කරන කොට සමහර උන් සල්ලි නෑ කියලා ශේප් වෙනවා, එහෙම මාරු වෙන උන් සල්ලි නැති උන් නෙමෙයි ගොඩක් වෙලාවට. ඒත් මේ අතරේ කොච්චර දුප්පත් උනත් අතේ තියන හැම සතේම දෙන උනුත් ඉන්නවා.... සමහර වෙලාවට කෙනෙක්ට කරදරයක් උනාම එකෙක් වත් නෑ.. සමහර උන් මොන කට්ටක් කන්න සෙට් උනත් උදවුවක් ඉල්ලුවහම මැරිල හරි ඒ උදවුව කරනවා. සමහර වෙලාවට අහන්නත් කලින් ඒ දේවල් කරලා ඉවරයි.. එත් බොක්ක හොඳ නැති උන් මොකක් හරි බොරුවක් කියල මාරු වෙලා යනවා... ගිහින් අන්තිම මොහොතේ ඇවිත් ලකුණු දාගන්නවා තිබුන වැඩ ටික දාලා ආවෙ කියලා. දවස් ගණන් මැරීගෙන දඟලපු උන්ට මහන්සිය විතරයි... ඒකත් පැත්තකින් තියමුකො, තමන්ට කරදරෙකදි හරි ඔනේ වෙලාවකදි හරි සිරාවටම උදවු කරපු උන්ව මතක් තියෙන්නෙ කීයෙන් කී දෙනාටද?

කෙලීම කෙලවීම හා කෙල කරගැනීම 1

ඇත්තටම මට මේ දේ තාමත් හරියට තෙරුම් ගන්න බැරි උන දෙයක්.... ඒත් හැමදාම මුහුන දෙන්න වෙන දේවල් දිහා බැලුවම මේ දේ ගැන දක්වන්න ඔනේ සැලකිල්ල වැඩි....

මේ දේවල් හැම තැනකටම පොදු නොවෙන්නත් පුලුවන්, හැම අවස්තාවකටම උචිත නොවෙන්නත් පුලුවන්... එක දෙයක් ගැන සලකා පමණක් මේ විග්‍රහය කරන බව සලකන්න...

මේ ලෝකය තුල මිනිස්සු කොතරම් ප්‍රමාණයක් වාසය කලත් ඒ ඒ පුද්ගලයන් විවිධ ආකාර වලට වර්ග කරන්න අපිට පුලුවන්.... දුප්පත් - පොසත්, සුදු - කලු, හොඳ - නරක්, ලස්සන - අවලස්සන., මේ එක එක විදියට මිනිසුන්ව වර්ග කර දක්වන්න පුලුවන්. ඒත් ඒ වර්ග කිරීම සාපේක්ශයි කියල හැමොම දන්න කාරණයක්.. ඒ ඒ වර්ග කිරීම් වර්ග කරන පුද්ගලයාගේ දෘෂ්ටි කොනය මත රඳා පවතින දෙයක්.... මමත් මේ කරන්න යන වර්ග කිරීම හුදෙක් මගේ දෘෂ්ටි කොනය මත රඳා පවතින දෙයක් නිසා මීට අසමාන මත දරණ පිරිසක් ද සිටිය හැකිය.....

මේ වර්ග කිරීම සිතිවිලි හා ක්‍රියා කලාපයන් මත හා ලෝකයේ සම්මත යයි පවතින තර්ක මත පදනම් වූ දෙයක්.

මේ ලෝකෙ මිනිසුන් කොට්ඨාශ 2ක් ජීවත් වෙනවා..


1.  බාහිර පුද්ගලයන් ගේ සුබසිද්ධිය තකා ඔවුන්ට ප්‍රතිලාභ වන ලෙස තමන් කටයුතු කරන පුද්ගලයින්

2.  තමාගේ සුබසිද්ධිය හා ප්‍රතිලාභ තකා බාහිර පුද්ගලයන් අතකොලුවක් කරගන්නා පුද්ගලයින්

ලස්සන නිසාම කැන්දන් ආවට...

ඊයෙ දවල් යලුවෙක් ගෙ මාලු ටැංකියක ලීක් එකක් කියල ඒක අලවන්න දෙන්න ටිකක් ලොකුවට කරගෙන යන සුරතල් මසුන් විකුණන තැනකට ගියා.... අපිටත් සතෙක් දැක්කම බලන්නෙ නැතුව ඉන්නම බෑනෙ. ටැංකියත් පැත්තකින් තියල අපි ගියා මාලු බලන්න...... එතන ජොඩුවක් රුපියල් 25 ඉදලා එකෙක් රුපියල් 50000 වෙනකම් මාලු ජාති හිටියා. ඔන්න ඔය අස්සෙ තමයි ටැංකියක දාලා හිටපු පුංචි ඉබි පැටව් වගයක් දැක්කෙ. ඇත්තටම දැක්කම ආසා හිතෙනවා... ගණන් අහපුවහම එකෙක් 350 ලු... අතේ සල්ලි තිබුනෙත් නැති හින්දා තව ටිකක් වෙලා බල බල ඉදලා ගෙදර ආවා... එන ගමන් මගෙ යලුවට කිවුවා ගණන් වැඩි නැද්ද බං අර ඉබ්බො කියලා... ඒ පාර ඌ කියපි ගණන් වැඩි නම් තමයි බං, ඒත් සතෙකුගෙ උනත් ජීවිතෙකට ගාණක් කියන්නෙ කොහොමද බං කියලා.... ඇත්තටම අපි කොහොමද අපිට අයිති නැති ජීවිතයකට වටිනාකමක් ප්‍රකාශ කරන්නේ?

දැන් මේ මාලු ප්‍රශ්නෙදි 2 පැත්තක් තියනවා, එකක් මාලුවගේ පැත්ත, අනික අපේ පැත්ත...